مقایسه مؤلفه های خودکارآمدپنداری بین نوجوانان پسر کم‌بینا و بینا

هدف پژوهش حاضر مقایسۀ مؤلفه‌های خودکارآمدپنداری بین نوجوانان پسر کم‌بینا و بینا بود. روش پژوهش از نوع علی-مقایسهای بود. جامعۀ آماری شامل کلیۀ نوجوانان کم‌بینا و بینای سال دوم راهنمایی تحصیلی شهر تهران بود. حجم نمونۀ موردنظر 50 نفر (30 نفر دانش­آموز پسر بینا و 20 نفر دانش‌آموز پسر کم­بینا) بود. از روش نمونه­گیری در دسترس برای دانش‌آموزان کم‌بینا و روش نمونه­گیری تصادفی ساده برای دانش‌آموزان بینا از یک مدرسه راهنمایی هم‌جوار استفاده گردید. لازم به ذکر است که در این پژوهش آزمودنی­ها بر اساس متغیرهای جنسیت، سن و وضعیت اقتصادی- اجتماعی همتاسازی شده­اند. ابزار مورداستفاده در این پژوهش پرسشنامۀ خودکارآمدپنداری بندورا بود و به‌صورت گروهی اجرا شد. برای بررسی فرضیه‌های پژوهش از آزمون t مستقل استفاده ‌شده است. یافته­های پژوهش نشان داد که در مؤلفه­های "موفقیت تحصیلی"،"­یادگیری از طریق خودنظم‌دهی"­،­"فعالیت‌های فوق‌برنامه"،"برآوردن انتظارات دیگران"،"خودنظم‌دهی انگیزشی"­در بین دانش­آموزان پسر بینا و  دانش‌آموزان پسرکم بینا تفاوت معنی‌داری وجود دارد)01/0>p (. همچنین میزان خودکارآمدپنداری در مؤلفۀ "استحکام خود" بین دانش‌آموزان پسر کم‌بینا و بینا تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0